2 Kasım 2010 Salı

Gezi-Gözlem metodu



Gözlem metodu, her çocukta var olan araştırmaya eğiliminin değerlendirilmesi olarak ortaya çıkmıştır. Eğitim-öğretimde gözlem, varlık ve olayların kendi tabiî ortamlarında plânlı ve amaçlı olarak incelenmesi demektir.

Psikoloji bilimi gözlemi, dikkatin dış dünyadaki olay ve varlıklara yönelmesi olarak tanımlamaktadır.

Gözlem metodu genelde eğitsel ders gezileri olarak da adlandırılır. Çünkü çoğu kez öğrencileri fabrika, müze, kütüphane, çeşitli devlet kurumları, dağ, orman, göl gibi yerlere götürerek oralarda doğrudan gözlem yaptırılarak bilgi toplanabilir. Bunun yanında gözlem sınıflarda da yapılabilir. Sınıfa getirilecek bir kuş, bir maden parçası, bir model, bir tablo, film vs. incelendikten sonra gözlem sonuçları alınabilir.

Öğretimde daha fazla duyuyu etkileyen metod daha iyi olduğuna göre, yapılacak gözlemlerin öğrencilerin daha fazla duyusuna hitap etmesi sağlanmalıdır. Bu itibarla -metodun adı gözlem olmasına rağmen- göz yanında başka duyularla da bilgi sağlanmaya çalışılmalı; göze, kulağa, koku almaya ve dokunmaya yönelik gözlemlere de önem vermelidir. Daha çok duyuyu etkileyen gözlemin, gözlemcilerin daha fazla ilgisini çektiği ve daha kalıcı öğrenme yaşantısı sağladığı bilinmelidir. En sağlam ve unutulmayan bilgilerin doğrudan doğruya nesnelerden ve olaylardan sağlandığı unutulmamalıdır. Gözlem yoluyla öğrenciler, olay ve nesneleri gerçek biçimleriyle doğru olarak öğrenirler.

Gözlem, öğretimi kitaba bağımlılıktan ve sınıf atmosferinden kurtarmakta, daha kalıcı yaşantılar sağlamaktadır. Gözleme katılan duyu organlarının fazlalığı nispetinde, öğrenme yaşantısının kalıcılık oranı da yüksek olacaktır.

Gözlem çeşitleri:

Gözlemler; "tabiî gözlem", "kontrollü gözlem" olarak iki tür olarak sınıflanabileceği gibi; "sürekli gözlem", "bir kez yapılan gözlem"; "basit gözlem", "sistematik gözlem" gibi çeşitli şekillerde sınıflanabilmektedir. Süresine, yapıldığı yere, sayısına ve araç-gereç kullanma ihtiyacına göre de sınıflandırma yapılabilir.
Gözlem Metodunun Faydaları
Öğrencilerin kapalı kapılar ardından, sınıfın sıkıcı havasından kurtuldukları için, sevinerek katıldıkları ve doğrudan bilgi ve tecrübeye ulaştıkları bir eğitim ortamıdır.

Öğrencinin birçok duyu organı devreye sokulduğu için, daha sağlam ve kalıcı bilgiler oluşturulur.

Kullanım alanı çok geniştir; hemen her derste gezi ve gözlem metodu ile işlenecek birçok konular bulunmaktadır.

Bu metod kullanıldıkça, okul-çevre ilişkisi daha iyi gelişir. Çevredeki birçok insan okul ve öğrencinin faaliyetlerini tanır. Okulun öğrencileri da çevrelerini daha iyi gezme, gözleme ve öğrenme fırsatı bulurlar.
Sınırlılıkları
Bazı durumlarda gözlem gezisi yapılacak yerler için ilgili makamlardan izin almalıdır. Üstelik eğer o bölgede tehlikeli durumlar varsa, gerekli güvenlik önlemlerinin de alınması gerekebilir. Gözlem yerine gidiş-geliş konusunun da önceden ayarlanması gerekir. Bazen uzun öğrenci kuyruklarıyla şehir içinde bir takım yerlere gidilmesi, istasyonda dolaşılması, kırlara çıkılması, bir takım fabrikaların gezilmesi bir dizi önlemin alınmasını gerektirebilir.

18 Ekim 2010 Pazartesi

Top Taşıma


Öğrencilerin bir konuyu farklı konuşmasına fırsat veren bir tekniktir.
Teknikte öğrenciler iç içe iki çember oluşturur .
İç ve dış çemberdekiler yüzyüze gelecek şekilde ikişerli biçimde ayakta dururlar ve konuşurlar.
Sonra herbiri bir adım kayarak önce eşinin yanındaki ile yeni bir ikili oluşturur.
Böylece her öğrenci birkaç eşle görüşme fırsatı bulur.
Top taşıma: 2 çember içiçe oluşturulur yüzyüze oturur öğrenciler sonra eş değişitirir bir adım kayılarak konuşmaya devam edilir herkes farklı bakış açısı kazanır forum şekline açıklanır

Çalıştay


Bir konu yada problemle ilgili olarak öğrencileri düşünmeye yöneltmek, anlaşılması güç olan konuları açıklamak ve verilen bilgileri irdelemek amacıyla kullanılan bir yöntemdir. Buluş yoluyla öğretim stratejisinde ve daha çok kavrama düzeyindeki davranışların kazandırılmasında kullanılır.

Tartışma yönteminde öğretmen-öğrenci etkileşimi sağlanarak, öğrencilerin bir konu üzerindeki düşüncelerini söylemelerine ve yorum yapmalarına olanak sağlanır. Öğrencilerin konu üzerinde analiz, sentez ve değerlendirme yapma güçleri gelişir.

Tartışma yönteminin uygulanmasında; öğrencilerin karşılıklı olarak anlayış ve hoşgörü içerisinde olaylara farklı bakış açısı ve yorum getirmeleri sağlanır.

Kavram Haritası


Öğrencilerin fikirleri nasıl birleştirdiği ya da büyük bir konunun çatısını nasıl gördükleri nasıl anlaşılabilir? Gerçekleri tek tek bilebilirler fakat bunları nasıl birleştirmişlerdir? Bu problemlere geleneksel yaklaşım, öğrencilerin konu ile ilgili bir makale yazmasıdır. Bununla beraber makale yazmak öğrencilerin çok vaktini aldığı gibi bunları değerlendirmek öğretmenin de çok vaktini alır. Hatta tüm bu çabalara rağmen makaleler öğrencilerin çatıyı veya birbirine bağlı fikirleri nasıl gördükleri hakkında çok da iyi bilgi vermemektedir. Ayrıca, doğru kelimelerin kullanımı ve yazma tarzı, okuyucunun değerlendireceği şekilde fikirleri işlemek ve birbirine bağlamak gibi diğer yetenekler de gerektirir. Kavram haritaları özellikle öğrencilerin idrak ettiği yapı ve bunlar arasındaki bağlantılar üzerinde odaklanır. Öğrenciler bir kere kavram haritasını anlarlarsa, kavram haritaları makalelerden daha dolaysız ve daha az anlatımlı olduğu için hem öğrenciler hem de öğretmenler için kullanılabilir hale gelir

İstasyon Tekniği


İstasyon Yöntemi, bütün sınıfın her aşamada (her istasyonda) çalışarak bir önceki grubun yaptıklarına katkı sağlayarak bir basamak ileri götürmeyi, yarım kalan işi tamamlamayı öğreten bir yöntemdir.

Öğrenme Merkezleri

Öğrenme istasyonları, sınıf tartışmalarını geliştiren yararlı bağımsız bir çalışma sağlar. Öğretmenler sık sık öğrenme istasyonlarının sadece ilköğretim öğrencileri için uygun olduğunu farz ederler ama daha üst sınıflardaki öğrencilerde öğrenme istasyonundan yararlanabilirler.

Öğrenme istasyonu, öğrencilere yeni bir konu öğretmede en önemli öğretme stratejilerinden biridir.

Rol Oynama Tekniği


Rol oynama yöntemi, öğrencilerin kendi duygu ve düşüncelerini başka bir kimliğe bürünerek ifade etmelerini sağlayan bir öğretim tekniğidir. Bir fikir, durum, sorun ya da olay bir grup önünde dramatize edilir. Grubun üyeleri yalnızca dinlemek ya da tartışmak yerine olayın nasıl oluştuğunu izler ve konunun ayrıntısına inerler. Rol yapma, eskiden beri öğretim amacıyla kullanılması önerilen tekniklerdendir. Rol yapmada birey, gerçek rolünden ve duygularından sıyrılıp kendini bir başkasının yerine koyar. Ya da belli bir durumda ne yapacağını ve neler hissedeceğini hareketlerle gösterir. Rol oynama yönteminde ders konusu ile ilgili bir fikir, durum, sorun ya da olay, bir grup öğrenci tarafından yine bir grup öğrenci önünde dramatize edilir. Rol oynama sayesinde öğrenciler, başkalarının kimliğine bürünerek onların nasıl düşündüklerini, nasıl hissettiklerini ve nasıl davrandıklarını anlamaya çalışırlar.